03/06/2024

Aínda que a semana pechou cun ton máis construtivo, grazas á publicación duns datos de inflación americanos que avalan a progresiva desaceleración dos prezos, os mercados bolsistas mundiais encadearon a segunda semana consecutiva á baixa, o que, no entanto, non puido impedir que o mes de maio fose o máis alcista do ano 2024.

Puido ser moito peor: ata a sesión do xoves, a tendencia das bolsas mundiais fora preocupante. Nos primeiros compases da semana, a escasa demanda investidora nunhas poxas de débeda a varios prazos por parte do Tesouro estadounidense xunto cunha confianza do consumidor máis forte do esperado e algunhas declaracións de membros da Reserva Federal que non descartaban por completo novas subas de tipos fixeron repuntar con moita intensidade os rendementos dos bonos soberanos a ambos os lados do Atlántico. Isto provocou unha significativa deterioración do apetito polo risco nas bolsas mundiais.

Posteriormente, porén, a auga foi volvendo ao rego e os índices de renda variable mundiais pecharon a semana con caídas moderadas, de arredor do 0,5%. En Europa, os descensos bolsistas foron máis avultados, aínda que desde o peche europeo na sesión do pasado venres o índice americano recuperou cerca dun 1,4%, o que sen dúbida se reflectirá positivamente na apertura bolsista europea de hoxe.

Canto ao mercado xaponés, rexistrou leves caídas no cómputo semanal, mentres que os países emerxentes tiveron unha semana moi complicada, que deu lugar a retrocesos significativos en todas as áreas xeográficas. En particular, tanto as bolsas asiáticas como as latinoamericanas rexistraron caídas de arredor do 3%.

Nos mercados de renda fixa, volveron repuntar as rendibilidades da débeda, o que se traduciu nunha semana moderadamente negativa para os prezos dos bonos soberanos. Pola súa parte, os prezos do petróleo, do ouro e dos metais industriais retrocederon levemente, mentres que as principais divisas mostraron estabilidade no cómputo semanal.

No referente aos datos macroeconómicos que se publicaron, os prezos foron os absolutos protagonistas e deixáronnos sorpresas de distinto signo: dunha parte, a inflación de maio en Europa sorprendeu á alza. En concreto, o IPC para o conxunto da eurozona pasou do 2,4% ao 2,6% interanual en taxa xeral e do 2,7% ao 2,9% en taxa subxacente, unha e dúas décimas por riba do prognosticado, respectivamente. Porén, o deflactor do consumo privado cumpriu coas previsións do mercado nos Estados Unidos e mantívose no 2,7% interanual, un alivio despois de tres meses consecutivos de sorpresas á alza nas cifras de inflación.

Na China, os indicadores adiantados de maio saíron por debaixo do previsto, o que evidenciou os problemas estruturais que sofre a economía do xigante asiático, que debería ter dificultades para gañar moito impulso no curto prazo.

A semana que comeza está ateigada de referencias interesantes, entre as que destacamos os datos de emprego estadounidenses e a reunión do Banco Central Europeo. No primeiro caso, espérase a creación de 190.000 novos empregos nos Estados Unidos, que a taxa de desemprego se manteña estable no 3,9% e que se aceleren lixeiramente os salarios por hora traballada. Calquera dato significativamente por riba das previsións do mercado podería implicar debilidade nos mercados financeiros, xa que afastaría no tempo as baixadas de tipos por parte da Reserva Federal.

Doutra parte, o Banco Central Europeo dará o disparo de saída ao seu proceso de flexibilización monetaria, coa primeira baixada de tipos de 25 puntos básicos. Esperamos que tanto o Banco de Inglaterra como a Reserva Federal se unan ao movemento nos próximos meses.

Entre tanto, a incerteza política continuará a ser elevada e teremos que prestar atención aos múltiples procesos electorais dos próximos días. No entanto, en xeral, espérase que os resultados electorais serán ben recibidos polos mercados.