23/09/2024

Non se pode anunciar un ciclo global de baixadas de tipos de xuro sen a participación da Reserva Federal, que é, literalmente, a alma da festa. Hai xa máis dun ano que algúns bancos centrais comezaron a flexibilizar as súas políticas monetarias, entre eles algúns dos principais, como o Banco Central Europeo ou o Banco de Inglaterra. Porén, no pasado mércores uniuse o banco central máis poderoso do mundo e cambiou absolutamente todo.

Aínda que o movemento fora previamente anunciado, non se contaba en absoluto cunha baixada de 50 puntos básicos e a súa importancia é difícil de esaxerar, dado o papel da Fed nas condicións de liquidez do dólar en todo o mundo. En efecto, antes da reunión, nin a comunicación dos membros da Fed nin os datos macroeconómicos publicados levaran os expertos a esperar un recorte tan grande. De feito, iniciar un ciclo cunha baixada de 50 puntos básicos sen unha crise financeira inminente ou perdas de empregos é bastante pouco usual para a Reserva Federal.

Polo tanto, é probable que a medida revele a determinación da Fed de evitar unha deterioración das condicións do mercado laboral a medida que a inflación volve ao obxectivo do 2% ou, na xerga do mercado, de lograr unha aterraxe suave. Pola súa parte, o presidente Powell caracterizou o recorte de 50 puntos básicos como unha recalibración, destinada a levar a política a unha postura máis neutral, xa que os riscos para a inflación e o emprego se consideran equilibrados nestes momentos.
De feito, o notable aumento da taxa de desemprego probablemente contribuíu á urxencia por recalibrar. Nos seis meses que terminaron en agosto, a taxa de desemprego dos Estados Unidos aumentara 0,4 puntos porcentuais, un aumento maior que o que afrontaban a maioría dos demais bancos centrais cando recortaron as súas taxas por primeira vez. É significativo neste sentido que a Fed mudase o seu comunicado para indicar o seu firme compromiso de apoiar o pleno emprego.

Canto ao ritmo de baixadas de tipos dos próximos meses, a Fed sinalou que non hai que esperar recortes desta magnitude no futuro e que a norma a partir de agora vai ser de baixadas de 25 puntos básicos, dúas máis en 2024 e catro en 2025, un ritmo de flexibilización bastante gradual.

Nos mercados emerxentes, o recorte da Fed vai ter implicacións directas para a política monetaria. Neste sentido, o Banco de Indonesia xa sorprendeu o mercado cun recorte de 25 puntos básicos na semana pasada e o propio Banco Popular da China aproveitou este luns a baixada da Fed para recortar levemente o seu tipo repo a 14 días e posiblemente vexamos un movemento similar no tipo da facilidade de préstamo a un ano, que se vai coñecer o mércores. Resumindo, a baixada da Fed vai permitir aos bancos centrais emerxentes recortar adicionalmente os seus propios tipos de xuro.

En definitiva, a Fed conseguiu convencer o mercado de que detrás dun recorte tan agresivo non se agocha o temor da institución a que esteamos ás portas dunha desaceleración económica brusca, senón o seu desexo de comezar con firmeza o proceso de flexibilización, nun escenario de riscos que xa non está dominado pola inflación. A reacción do mercado foi tardía, pero significativa. Reforzouse a expectativa de aterraxe económica suave e repuntaron con claridade os prezos dos activos de renda variable en todo o mundo.

Que podemos esperar de agora en diante? A curto prazo, enfrontámonos a riscos políticos significativos, entre os que destacan moi por riba do resto as eleccións presidenciais americanas, que están a pouco máis dun mes de distancia. A xeopolítica tamén vai desempeñar un papel protagonista, pola escalada bélica en Oriente Próximo e os enfrontamentos directos entre Israel e o Hesbulá. Por último, os datos macroeconómicos entrantes, volátiles por natureza, poderían ser fonte de nerviosismo investidor.

No entanto, en ausencia de factores que cambien a narrativa de aterraxe suave, é probable que os mercados se recuperen de calquera indicio de debilidade, na liña que vimos nos meses de agosto e setembro. A decisión da Fed, en suma, inaugura unha fase que beneficiou historicamente os prezos dos activos financeiros, tanto de renda fixa como de renda variable.